jueves, 31 de octubre de 2013

A Mancomunidade de Ordes exprésase como "exemplo de colaboración e axuda"

Carpas, sillas, mesas, maquinaria e incluso a intervención das forzas de seguridade local intercámbianse en base a un espírito de apoio mutuo veciñal 

Os Concellos que formamos a a Mancomunidade de Ordes apostamos pola colaboración e a compartición mutua e voluntaria de moitos dos nosos bens, recursos e servizos. Sobre todo tendo en conta situacións como a actual, na que é preciso o aforro en moitas áreas debido á crise económica que está a atravesar o país”. 

Son palabras do presidente da Mancomunidade de Municipios da Comarca de Ordes, Manuel Regos, e respaldadas por cada un dos sete concellos que a integran. 

Unha actitude coa que se da un paso máis aló do estrictamente estipulado nos servizo a mancomunados que se prestan, como pode ser o CIM, o de atención temperá, os servizos sociais ou a labor do axente de emprego.

Inventario 
A pesar de que non hai un inventario oficial de todos os bens que se poden intercambiar os membros mancomunados “pódese dicir que todos vimos sabendo o que posúe cada un de nós”, asegura Regos. 

Un coñecemento dado “pola comunicación constante que temos entre os alcaldes e representantes da Mancomunidade, xa que como mínimo unha vez ao mes nos xuntamos para celebrar as sesións plenarias. É entón cando ademais dos puntos da orde do día tamén nos poñemos ao corrente como veciños que somos”. 

Un espíritu de entendemento e unión que ven corroborado pola traxectoria histórica desta Mancomunidade, que é a máis antiga de Galicia e que a día de hoxe todos queremos seguir mantendo”.

Manuel Regos (UxO).
As frases de Manuel Regos, presidente da Mancomunidade de Ordes
“Os primeiros en demostrar as ventaxas que se poden acadar a través das mancomunidades somos nós, polo que colaboracións desta índole son, ademais da nosa responsabilidade como xestores, unha fórmula excepcional de cara á cidadanía de demostrarlle o respeto que nos merecen"

"Non compartimos as críticas, comentarios negativos e desconfianzas que nalgún momento se chegaron a verquir sobre a cesión dalgún destes bens entre nós, xa que van en contra do nosa filosofía e en contraposición do que entendemos por prestar un servizo público financiado con fondos públicos”

*